Bugün Kaybedilenler

Birgün insan virgülü kaybetti , o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı.Cümleleri basitleşince,düşünceleri de basitleşti.

Bir başka gün ise,ünlem işaretini kaybetti . Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. Üstelik hiçbir şey, onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.

Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu.Hiçbir şey,ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu...Ne kainat,ne dünya,ne de kendisi umurundaydı.

Birkaç sene sonra iki nokta üstüste işaretini kaybetti ve davranışlarının sebeplerini,
başkalarına açıklamaktan vazgeçti.

Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işareti kalmıştı. Kendine has tek düşüncesi yoktu,yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu.

Son noktaya geldiğinde , düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi.

A. Kanevski bu dizeleri yazdığında aslında insanlar ne kadar da çok şeye sahiplermiş diyesim geliyor günümüzde kaybettiklerimize baktığımda.

Bir de benim kalemimden KAYBEDİLENLER

Birgün insan utanma duygusunu kaybetti, pervasızca, hayasızca isteklerde bulunur oldu.
Dilenciler bile verilen parayı beğenmez hale geldi.

Bir başka gün ise sevgi ve aşkı kaybetti, birbirinin yüzüne bakmaya utanan aşıklar
sokaklar öpüşüp günü birlik ilişkiler yaşamaya başladı.

Bir süre sonra, vicdanını kaybetti insan. Acımasızca birbirini öldürmeye,
acize zulmetmeye başladı.

Birkaç sene sonra insan özgürlüğünü kaybetti.
Kendi vatanında gurbetçi oldu.

Ömrünün sonuna doğru benliğini kaybetti herkes kendi sanal dünyasında sever, sevinir, ağlar ve üzülür oldu.

Son noktaya geldiğinde ise; ruhunun bedeninden çıktığını ve
artık çok geç olduğunu anladı.

Keşke tek kaybettiğimiz noktalama işaretleri olsaydı...